De valse noot in de conservatoria

Ik legde in het Vlaams parlement het volgende probleem voor aan minister van cultuur Jambon:

een groot deel van ons muziekerfgoed zit in de conservatoriumbibliotheken van Antwerpen en Brussel. Die historische collecties blijven aangroeien doordat er regelmatig organisaties, componisten, muzikanten of verzamelaars hun persoonlijke ‘muziekarchief’ aan het conservatorium schenken.

Een erfgoedmedewerker met de juiste expertise moet dan het binnengekomen materiaal bekijken, sorteren, inventariseren, verpakken en bewaren. Als dat achter de rug is, zit het muziekerfgoed echt wel op zijn plaats in de conservatoria. Tenslotte lopen daar de specialisten rond: onderzoekers die het erfgoed bestuderen, muzikanten die de partituren tot klinken brengen.

Het probleem is dat de conservatoria onder onderwijs ressorteren en dus geen middelen krijgen voor erfgoedzorg. Via het cultureel erfgoeddecreet gaat er wel geld naar de steunpunten voor muziekerfgoed maar zo’n steunpunt houdt zich niet bezig met collecties. Het adviseert, ondersteunt en begeleidt de instellingen of personen die dat doen.

Minister Jambon is muziekliefhebber en heeft gelukkig oor naar het probleem. Hij zal onderzoeken of hij middelen kan voorzien voor die broodnodige erfgoedzorg. Ik volg het op want het zou jammer zijn dat het conservatorium van Antwerpen een toontje lager moet zingen.

Meer info: https://www.cemper.be/nieuws/muziek-en-podiumerfgoed-in-de-rafelrand-van-het-cultureelerfgoeddecreet